Het was de stem van haar secretaresse, en zelfs zij klonk gespannen terwijl ze alleen maar de boodschap hoefde door te geven.
Maar de naam Feltspaet deed iedere medewerker van het bedrijf op z’n minst wel even slikken. De man heerste over het grootste schoonmaakbedrijf van het land als een ware dictator. Daar kwam ook nog eens bij dat hij de lichaamsbouw van een Russische gewichtheffer had en letterlijk met kop en schouders boven menig personeelslid uitstak.
Zijn stem was luid, altijd, ook als hij eens een goede bui had. Kortom, iedereen ontweek de man, wanneer het maar half mogelijk was.
Ellis kon de directe oproep van haar secretaresse uiteraard niet negeren, dus zat er niets anders op dan met de lift naar de bovenste verdieping van het kantoorpand te gaan en zich bij Feltspaet’s secretaresse te melden.
Terwijl ze op de lift stond te wachten probeerde ze te bedenken waarom Feltspaet haar bij zich riep. Ze was zich zogezegd “van geen kwaad bewust”. De afgelopen drie weken had ze veel meer werk verricht dan anders, omdat haar collega met vakantie was en hààr werk, zo goed en zo kwaad dat ging, ook gedaan moest worden.
Met een pling-geluidje kwam te lift tot stilstand en schoven de deuren open. Ellis haalde eens diep adem en stapte de lift uit. Ze liep naar het bureau van Feltspaet’s secretaresse.
‘Hoi Mary. Feltspaet wil me spreken?’
‘Hallo Ellis. Ja klopt, loop maar meteen door.’
Het was opmerkelijk stil in Feltspaet’s kantoor. De voorgaande keren dat Ellis bij hem geroepen was, kon ze zijn stem op de gang al horen.
Ze klopte op de deur en deed zonder te wachten de deur open.
Feltspaet zat achter zijn bureau en keek haar indringend aan.
Ellis moest slikken, ze was zich ervan bewust en kon het niet onderdrukken.
‘U wou mij spreken meneer?’
‘Ah, Ellis. Ja meid, doe de deur dicht en kom zitten’, zei hij terwijl hij naar een stoel vòòr zijn bureau wees.
Terwijl ze naar de stoel liep probeerde ze in te schatten wat zijn stemming was.
Hij leek niet boos of zo, maar helemaal zeker was ze er niet van.
Toen ze ging zitten en in de ruime leren fauteuil bijna wegzakte, voelde ze zich nog kleiner tegenover Feltspaet dan ze al was.
Ellis had een voorliefde voor grote mannen want dat waren de mannen waar ze zich veilig bij voelde. Misschien dat het vroege overlijden van haar eigen vader daar een rol bij speelde? Ze wist het niet en het interesseerde haar niet, ze hield gewoon van grote mannen en daar was niks mis mee vond ze.
Feltspaet stond op en begon achter zijn bureau heen en weer te lopen terwijl hij breeduit vertelde wat hem ter ore was gekomen.
Het bleek dat vanuit diverse afdelingen positieve reacties waren gekomen op Ellis’ inzet gedurende de vakantieperiode. Met name de werkzaamheden die ze namens haar collega had verricht oogsten veel lof.
Helemaal had ze het niet meegekregen wat Feltspaet allemaal had gezegd. Door zijn constante heen-en-weer lopen was ze haast gehypnotiseerd geraakt en waren haar gedachten een heel andere weg ingeslagen. Terwijl ze met één oor nog naar Feltspaet’s relaas luisterde zag ze hem in gedachten achter zijn bureau zitten.
Naakt wel te verstaan, terwijl zij zelf, ook naakt, op haar knieën voor hem zat en met haar tong zijn stijve lid bewerkte.
Een rilling van opwinding trok door haar bekken en Feltspaet’s stem verdween nog meer naar de achtergrond.
Ze hoorde hoe hij kreunde, iedere keer als ze krachtig aan zijn eikel zoog om hem daarna uit haar mond te laten floepen.
Ze zag hoe hij zijn hoofd, met gesloten ogen, naar achteren gooide als ze zijn pik zo diep in haar mond nam dat ze er bijna van moest kokhalzen.
‘En dus heb ik besloten om je de baan als Hoofd Planning aan te bieden’, zei Feltspaet en hij keek verwachtingsvol naar Ellis.
Nog half van de wereld stond Ellis op en zei:’Ooh wat geweldig meneer Feltspaet’, en vloog hem om z’n nek. Daarbij kreeg de totaal verbouwereerde Feltspaet ook nog een dikke zoen, vol op de mond.
Op dat moment kwam Ellis weer volledig bij haar positieven en vroeg zich af waarom ze bij Feltspaet, die zijn armen in een reflex om haar heen had geslagen, om z’n nek hing.
Hooguit een paar seconden, hing ze tegen hem aan terwijl ze elkaar aankeken. Ellis voelde hoe het schaamrood bezit nam van haar wangen en er opnieuw prikkelingen door haar onderlijf schoten.
Ze had verwacht dat Feltspaet haar los zou laten of op de grond zou zetten en vervolgens vreselijk tegen haar tekeer zou gaan, maar tegen alle verwachtingen in beantwoordde hij haar zoen door hààr nu een zoen te geven. Met graagte opende Ellis haar mond en liet zijn krachtige, onderzoekende tong met die van haar kennismaken.
‘Meneer Feltspaet? Jacob Mooij van de firma Echternach voor u aan de lijn’, klonk het opeens.
Het was de stem van Mary die via de intercom haar baas op het telefoontje attendeerde.
Nu liet Feltspaet Ellis wel los en drukte op het knopje van de intercom.
Feltspaet schraapte zijn keel en zei: ‘Een momentje Mary, ik neem hem zo.’
En tegen Ellis zei hij: ‘Kom na vijfen nog even langs’, en wees haar toen letterlijk de deur.
Terwijl Ellis, nog beduusd van wat er net gebeurde, naar de deur liep hoorde ze hem achter haar al het gesprek met de beller aannemen.
Terug in de lift echoden de woorden van Feltspaet nog na in haar oren: ‘En dus heb ik besloten om je de baan als Hoofd Planning aan te bieden.’
Nu pas drong het tot haar door wat hij gezegd had. Ze hoopte dat ze bij hun tweede gesprek, na vijfen dus, de kans kreeg om hem oprecht voor deze promotie te bedanken.
Althans dat “zei” haar verstand, haar fantasie echter gaf een heel andere betekenis aan “bedanken”. Want als het aan haar fantasie lag, zou ze zich als dank voor hem uitkleden en hem een geweldige blowjob geven. Daarna zou ze op zijn bureau gaan liggen en zou hij haar met z’n dikke pik een heerlijke neukbeurt geven.
Ze zag het al helemaal voor zich, wat door haar lichaam niet genegeerd kon worden en dus al een natte plek in haar slipje opleverde voor de liftdeuren weer open gingen.
Fleur, haar eigen secretaresse, stond haar blijkbaar bij de afdelingspantry al op te wachten.
Nieuwsgierig vroeg ze: ‘En? Wat had Feltspaet je te vertellen dat niet wachten kon?’
Terwijl Ellis naar woorden zocht bekeek Fleur haar gezicht en constateerde de nog nagloeiende wangen.
Nog voor ze kon antwoorden galmde Fleur in het keukentje: ‘Je bloost!’
‘Sssstt!’, siste Ellis. ‘Niet iedereen hoeft dat te weten.’
‘Sorry’, fluisterde Fleur en moest een lach onderdrukken.
‘Ik moet na vijfen nog even terugkomen bij Feltspaet, maar als ik het goed begrijp wil hij me Hoofd Planning maken’, fluisterde Ellis terug, daarmee negerend wat Fleur aan haar was opgevallen.
Een klankloze ‘Oohh’ ontsnapte aan Fleur’s lippen gevolgd door een hoorbare: ‘Proficiat.’
‘Dank je’, zei Ellis weer op normale toon. ‘Zo, nu eerst even wat drinken hoor.’
Samen met Fleur dronk ze een bekertje thee en kletste ze nog wat, voor ze weer naar haar eigen bureau terug liep en nog wat werk probeerde gedaan te krijgen.
Maar de vaart was er uit. Keer op keer verviel ze in dagdromen. Dagdromen die steeds maar een onderwerp hadden, Feltspaet!
Feltspaet die haar in zijn armen nam, Feltspaet die haar een beurt gaf, Feltspaet die haar mee op reis nam, Feltspaet dit, Feltspaet zo. Gek werd ze van zichzelf.
En de tijd leek die middag voort te kruipen!
Om half vijf stak Fleur nog even haar hoofd om de deur; ‘Ik ga. Tot morgen. Succes zo meteen hè.’
Ellis stak haar hand op en wenste Fleur een fijne avond.
Nu er nog maar een half uur te gaan was voelde ze de kriebels in haar buik wel toenemen.
Een paar minuten voor vijf was ze klaar met het opruimen van haar bureau en had ze haar persoonlijke dingen in haar tas gedaan. Klaar om rechtstreeks vanuit Feltspaet’s bureau naar huis te gaan.
Toen ze de lift in wou stappen, stapte Mary er uit en wenste haar een fijne avond.
‘Dank je, jij ook’, zei Ellis terwijl ze op een knop op het bedieningspaneel drukte.
Boven aangekomen stond de deur naar Feltspaet’s kantoor wijd open.
Op de drempel bleef Ellis heel even staan en klopte gewoontegetrouw op de deur voor ze de kamer in liep.
‘Meneer Feltspaet?’
Geen reactie. Ogenschijnlijk was hij er even niet. Ongemakkelijk bleef ze maar even staan en wachtte op Feltspaet’s komst.
Even later hoorde ze zijn voetstappen vanuit de gang weerklinken. Onmiddellijk ging haar hartslag omhoog.
‘Ellis!’, riep hij terwijl hij zijn kamer binnen kwam lopen en de deur achter zich dicht deed.
‘Ellis’, zei hij nogmaals, maar nu zachter. Bijna teder voor zijn doen bedacht Ellis.
‘Ellis, Hoofd Planning.’
‘Dus toch!’, dacht Ellis. ‘Dank u wel voor uw vertrouwen meneer.’
‘Je hebt het zelf bereikt, dus geen dank.’
Hij vervolgde: ‘Hendrik Jan moet daar weg. Die man is te oud, met alle respect, en verdient het om lekker van zijn oude dag te gaan genieten.’
Hendrik Jan Meesman was het huidige Hoofd Planning en Ellis’ chef. Een aardige man maar inmiddels nog maar weinig flexibel in de zakelijke omgang.
‘Ik ga hem vragen om per 30 september het stokje aan jou over te dragen. Jou taken zul je over moeten dragen aan een nieuwkomer. Je zult nog wel kennismaken met de betreffende kandidaat. We zitten nog in het sollicitatie proces.’
‘Oh, voor ik het vergeet, je salaris zal opgeschaald worden uiteraard’, zei hij er nog achteraan terwijl hij plaats nam achter zijn bureau.
‘Dank u wel meneer’, zei Ellis.
Twee ogen keken haar nu aan met een blik van: ‘Had je verder nog iets?’
Ja, dat had ze, maar ze had het lef niet om er over te beginnen. Zeker niet nu hij haar zo in het vizier had. Stilletjes had ze gehoopt dat hij erover zou beginnen. Maar dat leek niet te gebeuren.
‘Fijne avond. Tot morgen’, hoorde ze hem zeggen.
Teleurgesteld over haar eigen onvermogen om te zeggen wat ze zeggen wou èn omdat Feltspaet er blijkbaar ook niets over zeggen wou, draaide ze zich om en liep naar de deur.
‘Dank u, u ook fijne avond’, mompelde ze.
Voor ze bij de deur was riep hij haar naam. Verwachtingsvol draaide ze zich om.
‘Norbert’, zei hij, wat alleen een vragende blik van Ellis opleverde.
‘Als we met z’n tweeën zijn, mag je me Norbert noemen. Zo heet ik’, vulde hij aan.
‘Fijne avond Norbert’, zei Ellis met de grootst mogelijke lach om haar mond.
De grote stoere luidkeelse Russische gewichtheffer lachte terug en Ellis voelde hoe haar kutje samenkrampte en haar tepels zich verhardden.
‘Kom hier’, sommeerde hij en volgzaam liep ze zijn kant op.
Met zijn vinger wees hij aan, aan welke kant ze om zijn bureau heen moest lopen om bij hem uit te komen. Onderwijl draaide hij zijn bureaustoel een kwartslag en toen ze voor hem stond pakte hij haar bij haar heupen en trok haar naar zich toe tot ze half voorover vallend op zijn schoot terecht kwam.
Hij verplaatste zijn handen naar haar hoofd en trok haar mond tegen ze zijne.
Ellis legde haar armen om zijn nek om in balans te blijven en vurig zoenden zij elkaar.
Gesteund door Ellis’ reactie zochten zijn handen nu haar borsten op en knepen, stevig maar niet te hard, in haar vrouwelijke rondingen. Ook haar tepels, nu duidelijk voelbaar door de stof van haar bh en blouse, werden daarbij niet overgeslagen.
Ellis voelde haar opwinding stijgen.
Norbert’s handen schoven nu onder haar billen en tilden haar een beetje omhoog. Tegelijkertijd stond hij moeiteloos op, alsof hij slechts een klein kind op schoot had. Ellis merkte met tegenzin hoe hij haar op zijn bureau liet zakken en haar armen, die ze nog om zijn nek geklemd had, losmaakte.
Nog voor ze een gespeeld pruillipje kon laten zien, zei hij kortweg: ‘Strip.’
Even wist ze niet of ze hem goed verstaan had, maar toen hij zelf in zijn stoel plofte en met een armbeweging duidelijk maakte waar ze moest gaan staan, begreep Ellis dat ze het wel degelijk goed gehoord had.
Zijn commanderende toon gaf haar iedere keer bijna kippenvel van opwinding.
Langzaam liet ze zich van het bureaublad glijden en liep naar de aangewezen plaats.
Terwijl ze zich heupwiegend en dansend van haar kleding ontdeed zag ze hoe Norbert zijn stijve pik uit zijn broek haalde en zichzelf begon af te trekken.
Die aanblik alleen al deed Ellis haast watertanden van verlangen. Steeds fellere krampen schoten door haar kutje en steeds rijkelijker stroomde haar vocht.
‘Raak jezelf aan’, zei hij nadat ze zich van al haar kleding had ontdaan en ongegeneerd voor hem stond.
‘Oh nee’, dacht Ellis. ‘Dat niet, zo meteen kom ik nog klaar’, terwijl ze nou juist graag geneukt wou worden. Maar ze kon niet anders dan toe te geven aan zijn dwingende stem en doordringende ogen.
Ze nam twee vingers in haar mond en maakte ze nat met haar speeksel, vervolgens drukte ze beide vingers voorzichtig tussen haar schaamlippen en kreunde toen ze daarbij haar clitje aanraakte.
‘Ga daar mee door en kom hier om me te pijpen’, gebood hij haar.
Terwijl ze zichzelf bleef strelen kwam ze op haar knieën voor hem zitten en begon aan zijn harde paal te likken. Het voorvocht dat zich al een weg naar buiten had gebaand vormde sliertjes tussen haar tong en zijn eikel.
Met haar ogen gesloten van genot nam ze zijn pik in haar mond en begon hem te pijpen. Ze hoorde hoe haar baas zich over gaf aan zijn eigen genot, waarvan zij de voornaamste veroorzaker was.
Af en toe moest ze gewoon naar adem happen om niet in ademnood te komen.
Door haar eigen opwinding en het pijpen leek het wel een fitness oefening waar ze mee bezig was.
Op een gegeven moment voelde ze Norbert’s pik nog harder worden dan hij al was, Ellis wist dat zijn climax nu niet lang meer op zich liet wachten. Haar eigen hoogtepunt had ze al een paar keer ternauwernood weten te onderdrukken.
Terwijl zijn zaad naar buiten spoot, kneep Ellis nog even venijnig in een van haar tepels, net een kleine extra prikkeling die ze nodig had om direct haar eigen climax te bereiken.
Ondanks haar schokkende lichaam wist ze al zijn sperma in haar mond op te vangen en dat liet ze hem trots, met geopende mond, zien.
‘Slikken, sletje van me. Slik het door’, meer aanmoediging had Ellis niet nodig.
Toen haar mond leeg was toonde ze dat aan haar baas en kreeg ze een bemoedigend klopje op haar hoofd. ‘Keurig meisje!’, zei hij achteraan.
Aan zijn voeten geknield, legde ze haar hoofd in zijn schoot en genoot nog na van wat er zojuist gebeurd was.
Dit kon zo maar eens de opmaat zijn voor een mooie relatie waarbij hij in meer dan een opzicht ‘de baas’ zou zijn en zij ‘zijn ondergeschikte’.
© Thislexy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten