Laat je niet kisten. (1)

Avonden achtereen was hij is hun schuurtje in de tuin bezig geweest. Ze had toegezien hoe hij smalle houten balken, houten platen en planken bij de doe-het-zelf had gekocht en naar het schuurtje had gesjouwd. Daarna had ze hem horen zagen, schuren, timmeren, boren en wat dies meer zij. Hij was er duidelijk over geweest dat zij tot nader order niet in de schuur mocht komen, zelfs niet eens in de buurt ervan. Bezweet was hij tussen de bedrijven door het woonhuis weer binnen gestapt en dan had ze hem voorzien van eten en drinken of was hij even naar de wc geweest. Als ze ’s avonds samen in bed lagen en ze hoorde zijn regelmatige ademhaling verklappen dat hij al sliep, had ze vaak overwogen om toch “even” naar het schuurtje te lopen en zo haar nieuwsgierigheid te bevredigen. Maar ze had zich weten in te houden, dus toen op een dag de verlossende woorden: ‘Het is klaar schatje van me’, uit zijn mond kwamen, taste ze nog steeds in het duister over wat hij daar allemaal aan het doen was geweest. Nadat hij eerst nog wat te drinken had gevraagd -en gekregen uiteraard- en daarmee de spanning alleen maar nog meer had opgevoerd, liepen ze samen richting het schuurtje. ‘Handen voor je ogen’, had hij gezegd vòòr hij de schuurdeur had open gedaan. En toen de deur open stond mocht ze haar handen weer weghalen. ‘En...?’, vroeg hij triomfantelijk. Midden in de schuur stond een grote houten doos. Een ander woord had ze er niet voor. Kist, was misschien meer toepasselijk geweest. Keurig netjes in elkaar gezet, daar niet van en ook heel netjes geschilderd. Meester lachte toen hij haar gezicht zag. ‘Kom maar eens kijken’, zei hij terwijl hij haar bij haar hand pakte en het schuurtje binnen stapte. De kist was ongeveer anderhalve meter hoog en zo’n zestig centimeter breed en diep. Nu ze er dichtbij stond zag Evelien, “eefje” voor haar Meester, dat er aan het voorpaneel aan de ene kant scharnieren zaten en een soort grendel aan de andere kant. Meester maakte de grendel los en draaide het voorpaneel als een soort deur helemaal open. Samen keken ze naar binnen en nu zag eefje dat er een soort stoel aan de binnenkant was gemaakt. De zitting bestond slechts uit een V-vormig houten frame en de rugleuning was niet meer dan een smalle vertikale balk met op schouderhoogte een horizontale balk die via de achterwand aan beide zijden doorliep naar de zijwanden. Op allerlei plaatsen waren rood gekleurde sjorbanden aangebracht om “de vracht” mee vast te kunnen zetten. Toen de mogelijke functie van dit bouwsel tot eefje doordrong, moest ze wel even slikken. ‘Gelijk maar eens kijken of ‘ie past’, zei Meester, en voegde de daad bij het woord door eefje in de kist plaats te laten nemen. Op Meester’s commando ging ze een aantal malen verzitten, maar na enig passen en meten was Meester tevreden en mocht ze weer uit de kist stappen. Ze had alles bijelkaar misschien een minuut in de kist gezeten, maar nu al werd haar kutje nat bij het idee dat Meester haar misschien wel voor een korte of langere periode hierin op zou sluiten. In de gauwigheid had ze gezien dat er in ieder zijpaneel een aantal ventilatiegaten waren aangebracht, en dus zou ze er -als Meester dat wenste- ook werkelijk een lange tijd in door kùnnen brengen. Die nacht sliep eefje maar slecht. Iedere keer gingen haar gedachten met haar op de loop en fantaseerde ze allerlei situaties waarin de kist kon worden gebruikt. En paar keer moest ze zichzelf vermannen om niet een paar vingers in haar natte grotje te stoppen en eens lekker te masturberen. Meester had haar tenslotte een masturbatieverbod opgelegd. Maar geil maakten die gedachten haar wel. Meester leek geen haast te maken met het in gebruik nemen van de kist, want eefje moest wachten tot het eerstvolgende weekend zich aandiende voordat Meester het woord “kist” weer in de mond nam. Die avond kwam hij uit zijn werk en had een pakketje, een kadootje, voor eefje meegebracht. Wetend hoe nieusgierig zijn meisje is, legde hij het sierlijk verpakte pakketje in het zicht, maar zei er verder niets over. Een eefje, die het pakketje direkt in de gaten had natuurlijk, wist dat hiermee haar nieuwsgierigheid weer eens op de proef werd gesteld. Braaf zei ze er niets over, maar inwendig knaagde het wel aan haar. Na het avondeten was het dan eindelijk zover. ‘Sletje van me, pak dat pakje eens voor me.’ Netjes haalde eefje het pakketje op en overhandigde het aan haar Meester. Met een handgebaar liet hij haar, vòòr hem, op de grond knielen. Zoals ze gewend was, als ze zo bij hem moest komen zitten, deed ze meteen haar handen op haar rug. Hij legde het zojuist aan hem overhandigde kadootje op haar schoot en pakte toen met beide handen haar gezicht beet. ‘Kadootje voor jou. Omdat je de laatste tijd erg lief en gehoorzaam bent geweest. Meteen ook een kadootje voor mij, omdat ik het een mooi gezicht zal vinden als je dit draagt.’ Toen gaf hij haar een lange intieme zoen en daarna mocht ze haar kadootje open maken. Al toen ze het pakketje naar haar Meester bracht, had eefje gevoeld dat er iets slaps, mogelijk iets van kleding, in zou zitten. Eenmaal uitgepakt bleek dat gevoel te kloppen. Meester had haar namelijk een zwarte latex catsuit kado gedaan. Ze had al meer latex kleding, maar een catsuit ontbrak nog. Blij verrast sloeg ze haar armen om Meester’s nek en zoende hem even hartstochtelijk terug. ‘Mag ik het meteen passen Meester?’ Geamuseerd knikte hij en ging er eens goed voor zitten om haar dat te zien doen. Het kostte even wat moeite, en wat talkpoeder, maar even later stond ze in haar glimmende strakke pakje voor hem. Aan de bult in zijn broek, ter hoogte van zijn kruis, kon ze zien dat het Meester wel kon bekoren hoe ze er nu uit zag. Ze stond op punt om te vragen of ze Meester even oraal mocht verwennen, maar hij was haar net voor met de opdracht om de speelkist erbij te halen. Terug in de woonkamer zette ze de speelkist naast Meester op de grond. Als eerste liet hij haar haar high heels aantrekken. Toen was het Meester’s beurt om haar te helpen. Eerst deed hij haar leren wanten aan, waardoor ze haar handen niet meer kon gebruiken. Vervolgens wou hij haar hoofd volledig bedekken. Met een stuk tape plakte hij om te beginnen haar mond dicht. Sidderingen gingen door haar hele lijf op het moment dat Meester het latex hoofdmasker over haar hoofd deed en haar daarmee belette om nog iets te kunnen zien of iets te kunnen zeggen. Toen het masker goed zat, werd haar nòg een bewegingsbeperking opgelegd, door haar een hoge halsband om te doen. ‘Oooh, kijk eens’, hoorde ze Meester zeggen. ‘Mijn eefje-teefje wordt al weer geil’. Terwijl eefje zich nog afvroeg hoe Meester dat kon weten, anders dan dat het eigenlijk een gegeven was, kneep hij eens flink in haar harde tepels die duidelijk zichtbaar waren door de latex “verpakking”. Een gesmoorde “aaauu”, was vanachter het latex hoofdmasker hoorbaar en Meester moest lachen om haar -voorspelbare- reactie. Meester liet zijn slavinnetje opstaan en liet haar om haar as draaien. Alles zag er keurig uit en dus werd het tijd voor de volgende stap. ‘Meekomen naar de kist!’, zei hij terwijl hij eefje bij de arm pakte. Letterlijk met blindelings vertrouwen liep ze met hem mee. Hij leidde haar het huis uit, de tuin in, tot aan de schuur. Daar hielden ze even halt, dat gaf Meester de tijd om de schuurdeur te openen evenals het voorpaneel van de kist. Vervolgens leidde hij haar de schuur binnen en hielp haar bij het plaatsnemen in de kist. De ene sjorband na de andere werd gebruikt om eefje’s lichaam steeds vaster aan het frame van “de stoel” vast te zetten. En bij iedere sjorband werd eefje’s kutje natter en natter. Meester kon zelfs zijn slavinnetje even horen kreunen, van ongemak of geilheid, wie zal het zeggen, toen hij haar hoofd tegen de achterwand vastzette met een sjorband rond haar halsband.

Meester gaf zijn teefje een bemoedigend klopje op haar dij en een zoen op haar ene -latex-wang en zei daarbij: ‘Sweet dreams teefje’. Daarna sloot hij de kist af en verliet de schuur. Onbewegelijk zat eefje nu alleen, in haar latex catsuit, vastgesjord in de kist. De kist die dicht was gemaakt en zonder dat verder iemand daar iets van af wist, in het schuurtje in hun tuin stond. En Meester? Stond hij toch stiekem naast de kist in de schuur, te luisteren? Of was hij echt bij de schuur vandaan gelopen en zat hij nu binnen? Arme eefje wist het niet. Wat ze wel wist was dat haar lichaam op sommige plekken al begon te protesteren tegen de constante druk van een sjorband of een deel van het frame waar ze op zat. Hoe lang zat ze er nu pas? Vijf minuten, tien minuten. En wie weet hoe lang Meester haar daar zou laten zitten. ‘Sweet dreams’, had hij gezegd toch? Bedoelde hij daarmee te zeggen dat hij haar de volgende ochtend pas weer uit de kist zou laten? Gaandeweg gleed eefje steeds verder in onderdanigheid, tot de pijn in haar lijf leek te verdwijnen, evenals een gevoel van tijd en ruimte.

© Thislexy