Het is een heldere nacht, die van 11 op 12 juni 1962. De
maan verlicht het water van de Baai van San Francisco terwijl de broers John en
Clarence Angelina, samen met hun kompaan Frank Harrisman, zich aan hun van
plastic regenjassen gemaakte vlotje vastklampen. De contouren van de gevreesde
gevangenis op Alcatraz Island, worden veel te langzaam kleiner naar hun zin.
Fluisterend sporen ze elkaar aan om vooral met hun benen te blijven trappelen. Uren
later spoelen de mannen uitgeput en tot op het bot verkleumd aan op een klein
zandstrandje van wat nu de Golden Gate National Recreation Area heet.
Klappertandend nemen de broers afscheid van hun medegevangene, die het vervolgens
op een lopen zet, de onverwachte vrijheid tegemoet.
De nacht is niet koud en al snel zijn de kleren van de
mannen opgedroogd, het klappertanden voorbij. Bij een boerderij stelen ze een
pick-up truck en rijden gehaast noordwaarts wetende dat hun ontsnapping binnen
enkele uren ontdekt zal worden. De zon komt net boven de kim als ze Santa Rosa
binnenrijden. De gestolen truck wordt ergens achteraf geparkeerd en lopend
struinen de gehaaide misdadigers de buurt af. Van een waslijn plukken ze een
paar spijkerbroeken en shirts,
hun gevangeniskloffies verdwijnen in een vuilniscontainer.
Her en der beginnen mensen, gezinnen, aan hun nieuwe
werkdag. Keurig gekleed, met een goed gevulde maag, stappen de mannen in hun
brede Amerikaanse sleeën en volgen met talloze andere forenzen de weg naar de
grote stad. De vrouwen blijven achter, al dan niet met de kinderen en poetsen
hun huizen, doen de tuin of halen boodschappen.
Merline heeft geen kinderen. Ook geen man. Wel ‘een
verleden’ en zowaar een baan. Zij is een beetje ‘raar’ en werkt in de Santa
Rosa vleesfabriek. Daar maakt zij ‘s nachts de machines schoon die overdag
worsten hebben gedraaid of vlees tot plakjes hebben gesneden. Vies werk, maar
het betaalt daarom niet slecht. Vermoeid komt ze bij haar huis aan, nèt als de
twee broers bij langs haar woning lopen. Niet mis te verstane honger kwelt
beide mannen ondertussen. Honger naar voedsel en honger naar een lekker
vrouwenlichaam.
John en Clarence zijn atletisch gebouwd, iets wat Merline niet ontgaat. Haar
uiterlijk is ook niet onaantrekkelijk te noemen. Als de vrouw de mannen is
gepasseerd, kijkt zij verheerlijkt achterom.
Zij wil die mooie mannenlijven ook wel even van achteren bekijken. Grappig
genoeg doen beide mannen op dat moment hetzelfde. Een grijns verschijnt er op
hun gezichten als zij zich alle drie bewust worden van wat er zojuist is
gebeurd.
Een stapel witte boterhammen en een flinke pan scrambled eggs staan op de
kleine eettafel in Merline’s keuken. Geamuseerd kijkt zij toe hoe beide mannen
de ene boterham na de andere naar binnen werken. Zelf houdt zij het bij een
kommetje melk met cornflakes en een beetje suiker.
Als het bakvet met een paar laatste stukjes brood uit de pan is geschraapt, de
laatste melkdruppels uit de glazen zijn gezogen, leunen de mannen voldaan
achterover.
“Jullie willen vast nog wel een toetje?” zegt Merline met een zwoele stem.
Met haar actie weet zij de aandacht van beide mannen onmiddellijk nòg sterker op
zich te vestigen. Ze kijken elkaar eerst even kort aan en dan Merline, terwijl
ze gretig ‘ja’ knikken.
“Ga maar eerst even douchen dan, jongens,” stelt zij voor.
Merline laat hen de badkamer zien en de kast waar zij handdoeken kunnen vinden.
Met slechts een handdoek om hun middel komen beide mannen een kwartiertje later
de badkamer weer uit en treffen Merline, naakt, op het tweepersoonsbed in de
master bedroom aan.
“Laat het jullie nogmaals smaken,” zegt zij terwijl zij haar natte schaamlippen
opent. John en Clarence hebben geen enkele aansporing meer nodig en duiken
bijna letterlijk bovenop de jonge vrouw die gewillig haar benen spreidt en haar
mond opent.
John laat zich haar geil goed smaken, terwijl Merline zijn broer’s stijve pik
in haar mond neemt en hem lekker pijpt. Als Clarence’s pik goed stijf is
gezogen, wisselen de broers van plek.
“Mijn god, wat heb ik dit gemist!” brult Clarence door de slaapkamer terwijl
zijn pik haar soppende kutje vult. Meteen daarop begint hij haar in een straf
tempo te neuken. Hij beukt zo hard dat Merline af en toe moeite heeft om John’s
stijve in haar mond te houden. Om te voorkomen dat ze stukje bij beetje van het
bed af zal glijden, slaat zij haar benen om Clarence’s lijf heen.
“Neuk me! Toe! Harder! Jaaa... zo!” moedigt zij hem aan om daarna onverminderd
John’s pik weer te pijpen.
“Ik wil jullie tegelijk in me voelen,” kreunt Merline even later, “kom liggen
Clarence.”
Hijgend en zwetend haalt Clarence zijn pik uit haar kutje en gaat naast Merline
op zijn rug op het bed liggen. Merline draait zich over Clarence heen zodat
haar benen naast zijn romp op bed rusten. Dan pakt zij Clarence’s pik en brengt
hem voor haar schede. Vervolgens laat zij zich er met een diepe kreun overheen
zakken.
John is inmiddels achter haar komen zitten en zodra Merline maar even haar
billen een beetje omhoog brengt zet hij zijn eikel tegen haar kontgaatje aan.
“Toe maar,” zegt Merline over haar schouder.
Dankzij een klodder spuug glijdt zijn pik met groot gemak helemaal haar kontje
in tot zijn schaamstreek tegen haar billen aankomt.
“Oh... neuk me jongens, neuk me zo hard je kan!” kreunt Merline.
John slaat zijn armen om haar bovenlijf en grijpt haar weelderige borsten vast.
Dan begint hij haar in haar kont te neuken. Clarence wacht even tot hij het
ritme van zijn broer doorheeft, dan begint hij ook zijn heupen te bewegen.
Merline steunt met haar handen op Clarence’s schouders en sluit haar ogen om van
de intensiteit van de neukbeurt -want dàt is het- volop te kunnen genieten. De
drie kreunen er onsamenhangend op los, maar hitsen elkaar er wel mee op.
Merline is de eerste die aangeeft dat haar orgasme op komst is. Bij iedere
ademteug maakt zij meer en een steeds hoger geluid, tot zij schokkend,
kreunend, grommend door haar climax overspoeld wordt.
Het is en voelt zo geil dat beide broers luttele seconden later ook hun orgasme
bereiken en hun volle ballen in haar kont en kut legen.
Het drietal ligt nog na te hijgen als John opmerkt dat hij duizelig wordt.
“Jij ook al?” antwoordt zijn broer.
“Jullie zijn de inspanningen niet meer gewend, jongens,” lacht Merline, die
vervolgens uit bed stapt.
Terwijl zij de mannen aankijkt, verschijnt er een valse glimlach om haar mond.
Het gif dat zij door de eieren had gedaan, begint precies op tijd zijn
uitwerking te hebben.
Van deze ontsnapte gevangenen is nooit meer iets vernomen. Sommigen beweerden
hen in Brazilië te hebben gezien. Volgens de FBI moeten ze bij hun vluchtpoging
wel in het koude water van de baai verdronken zijn. Alleen Merline wéét dat de broers Amerika nooit hebben
verlaten, want de blikjes corned beef waarin hun lichaamsdelen stukje bij
beetje terecht zijn gekomen, waren niet voor de export bedoeld.
©
Thislexy, 2016.
inspiratie:
