Tweede huwelijk?

Nog twee nachten en dan was het zo ver, de viering van hun 25 jarige huwelijk. Nog máár twee nachten eigenlijk, hij was tenslotte al een paar weken daarvoor met aftellen begonnen. Naarmate de dag naderde werd Martin er niet vrolijker op. Hij had zelfs even overwogen om de hele toestand af te blazen. Maar ja, dat was vooral richting zijn schoonfamilie moeilijk “te verkopen” geweest. Een aantal familieleden van Emily, zijn vrouw, woonden in het buitenland en hadden al vliegtickets gekocht helaas. Twee nachten nog maar voordat er in zijn ogen een schijnvertoning zou worden opgevoerd. Martin en Emily, al zóóóóó lang en gelukkig getrouwd. En iedereen zou maar hopen -en verwachten- dat het nog jáááááren voort zou duren dit huwelijk. Maar Martin wist wel beter, hun huwelijk haalde als het aan hem lag het einde van het jaar niet eens meer. Hij was totaal uitgekeken op zijn vrouw, en volgens Martin zij ook op hem. Een paar maanden geleden had hij zich al, heimelijk op zijn werk, via het Internet ingeschreven op een datingsite. Neo99 had hij als nick gekozen, naar de naam van de hoofdpersoon uit zijn lievelingsfilms The Matrix en het jaar (1999) waarin de eerste film uit was gekomen. Veel soeps, om het maar eens oneerbiedig te noemen, had het hem nog niet opgeleverd. Hoewel? Ja eentje, sinds verleden week. Een reactie van ene Martha. Een vrouw van zijn leeftijd die -nog wel getrouwd- ook op zoek was naar een nieuwe liefde in haar leven. Ze hadden al een paar e-mails over en weer gestuurd en de eerste dingen die hij nu wist van haar stemden hem hoopvol. Ze was manager bij een confectiebedrijf en gaf leiding aan de internationaal georiënteerde boekhoudafdeling. Het was uiteraard altijd lastig om in te schatten of iemand de waarheid in zo’n berichtje schreef of zich alleen maar als een dergelijke persoon voordeed. Martin hield van vrouwen die leiding gaven. De dag voor zijn 25-jarig huwelijksfeest had hij haar laten weten dat hij een paar dagen van huis moest in verband met zijn werk en misschien pas later weer op haar eventuele berichtjes kon reageren. Dat hij eigenlijk even niets kon terugschrijven omdat hij zijn zilveren bruiloft vierde, leek hem niet slim om te vermelden. Op haar beurt had zij “de zakenreis” helemaal niet erg gevonden en begrip getoond, niet wetende van zijn leugentje natuurlijk. Het huwelijksfeest zelf verliep zoals er vast en zeker duizenden worden gevierd. Ze hadden een zaaltje afgehuurd waar de familie met koffie en taart werd ontvangen, daarna was er tijd om een dansje te maken en met elkaar bij te kletsen, rond de klok van zes uur werd het diner geserveerd en ’s avonds werden er ingestudeerde toneelstukjes getoond en a-b-c-tjes opgedreund en er waren hapjes en drankjes in overvloed. Bruid en bruidegom lieten zich welgeteld één keer van hun beste kant zien door heel even samen op de dansvloer te staan, niemand had aanleiding gehad om hun onderlinge verstandhouding ter discussie te stellen. Een paar dagen na het feest zat Martin op kantoor al weer driftig te mailen met zijn nieuwe vriendin. Ze wou graag weten hoe zijn dienstreis was geweest en Martin fabriceerde een gewiekst verhaaltje in elkaar over waar hij was geweest, wie hij had ontmoet en hoe de gesprekken aldaar waren verlopen. Tot zijn opluchting slikte ze het allemaal voor zoete koek. Gaandeweg werden de berichtjes persoonlijker tot, onvermijdelijk, het onderwerp seks ter sprake kwam. Martin prijsde zich gelukkig dat Martha het voortouw had genomen bij dit onderwerp. Ze begon te vertellen hoe haar man ziende blind was voor haar toespelingen waarin zij de touwtjes in handen nam op seksueel gebied. Het leek haar prachtig om eens lekker met een man te spelen. Hem te manipuleren, in bed, en toch ook er buiten. Martin glunderde toen hij dat allemaal las. Het leek wel of ze zijn onuitgesproken wensen op seksueel gebied voor hem uitsprak. In zijn antwoord liet hij zich niet onbetuigd over hoe slecht zijn vrouw, ook wat dàt betreft, met hun relatie omging. Martha waardeerde Martin’s openheid en kreeg hem gemakkelijk zover dat hij enkele opdrachtjes voor haar deed. De eerste opdracht die ze hem gaf was dat hij nog maar drie keer per dag naar het toilet mocht. Dat leek Martin wel een heel eenvoudige opdracht en hij aanvaardde hem maar al te graag, al was het maar om haar zijn bereidheid te tonen. De werkelijkheid bleek lastiger dan gedacht, want -dat ontdekte hij zelf- gemiddeld moest hij wel zes keer per dag naar de wc. Het gebeurde zeker de eerste tijd dus wel dat hij de gang naar het toilet bewust moest uitstellen om nog een laatste toiletbezoek voor het slapen gaan mogelijk te maken bijvoorbeeld. Hij wende er snel aan en thuis had ook niemand iets in de gaten. De tweede opdracht was een verbod op het dragen van een onderbroek. Ook gemakkelijk om uit te voeren en weer merkte niemand er thuis iets van want hij gooide gewoon iedere dag een schone onderbroek in de wasmand. De derde opdracht bestond eruit dat hij haar voortaan beleefd Meesteres Martha moest noemen in zijn mailtjes aan haar. Martin glom van trots toen hij die opdracht las. Eindelijk werd al vast een deel van zijn stoutste dromen bewaarheid. Een volgend onderdeel van zijn dromen, zijn Meesteres in levende lijve ontmoeten, liet gelukkig niet lang op zich wachten. Want na de drie opdrachten netjes en punctueel uitgevoerd te hebben gunde zijn Meesteres het hem dat zij elkaar zouden ontmoeten. In een e-mail beschreef ze wanneer en exact wáár hij zich aan haar diende te presenteren. Ook beschreef ze hoe hij haar kon herkennen, waar het haar uiterlijk betrof uiteraard. Die nacht, voorafgaand aan de dag waarop Martin zijn Meesteres voor het eerst zou ontmoeten, deed hij geen oog dicht. Honderden malen had hij zich in gedachten al aan haar voorgesteld en even zo vaak had zij hem met een simpele doch dwingende blik, in het poffertjes-restaurant waar hij haar diende te ontmoeten, op de stoel tegenover haar laten plaatsnemen. De afspraak stond voor drie uur ’s middags gepland, wat betekende dat hij de bewuste middag vrij moest nemen. Hij had bovendien geen idee hoe lang de kennismaking in totaal zou duren dus om zijn vrouw niets te laten merken veinsde hij dat hij die dag moest overwerken. Het leek haar d’r koude kleren niet te raken of hij nou wel of niet thuis was rond etenstijd dus wat dat betreft mocht het best een lange kennismaking worden. Die dag, om half drie, was Martin al in de buurt van het poffertjes en pannenkoeken restaurant waar ze afgesproken hadden. Maar Meesteres Martha had gezegd dat hij om drie uur exact pas binnen mocht gaan in het restaurant. De spanning die Martin voelde kon hij moeilijk beschrijven als het hem gevraagd zou zijn. Het hield het midden tussen een examen af moeten leggen en voor de eerste keer zonder zijn ouders op vakantie gaan, zo had hij voor zichzelf bepaald. Om de tijd tot drie uur te doden liep hij stapvoets door wat straatjes in de buurt van het poffertjesrestaurant. Steeds vaker keek hij op zijn horloge om vooral maar te voorkomen dat hij te laat zou komen. Hij wou per se om exact drie uur naar binnen lopen. En dat was het ook, precies -op zijn horloge althans- drie uur liep Martin met kloppend hart en zweterige handpalmen het restaurant binnen en speurde meteen naar een “blonde vrouw, met zwarte hoed en zwarte jurk” zoals z’n Meesteres zichzelf aan hem had omschreven. En inderdaad, er was een blond persoon, met zwarte hoed en dito kledij aanwezig. En die persoon was de enige die aan de gegeven beschrijving voldeed, dus dat moest haar wel zijn. Bovendien was het, ook al zat ze met haar rug naar hem toe, onmiskenbaar een vrouw. Martin slikte en raapte al zijn moed bijeen. Hij zuchtte diep en stapte op de vrouw af. ‘Dag Meesteres’, zei hij zachtjes maar beleefd terwijl hij zich naast haar tafeltje opstelde. Kalm draaide de vrouw haar hoofd in zijn richting en keek hem van onder haar hoed met indringende ogen aan. Ogen die Martin meende te herkennen. Evenals dat hele gezicht bij nader inzien. ‘Emily… uh, w.. w.. wat doe jij hier?’, wist hij ternauwernood uit te brengen terwijl het zweet hem aan alle kanten uitbrak en zijn hart overuren maakte. Net zo verbaasd als hij, maar haarzelf totaal onder controle hebbend antwoordde ze koeltjes: ‘Emily?! Bij mijn weten hadden we “Meesteres Martha” afgesproken!’ © Thislexy