woensdag 10 augustus 2016

Niks shoppen!! -- Thewa #14.

Ik heb geprobeerd een out-of-the-box verhaal op het thema een dagje shoppen te schrijven. Het is iets langer geworden dan mijn gebruikelijke inzendingen voor deze rubriek. Veel leesplezier gewenst. Opbouwende kritieken zijn welkom.

-0-0-0-0-0-0-

Zodra de liftdeuren zich achter ons sluiten pakt Frank mij bij mijn keel en drukt mij met mijn rug tegen de wand van de lift. Zijn hand verplaatst zich naar mijn nek en hij houdt mij in een vriendelijke doch dwingende houtgreep terwijl hij mij zoent. Ik kreun als zijn vrije hand ruw mijn kruis betast.
Niet alleen omdat ik het lekker vind wat hij doet, maar meer omdat de jeans die ik draag heel strak zit en eigenlijk geen ruimte biedt om mijn pik te laten groeien. Het is een oude spijkerbroek en de laatste keer dat ik hem droeg woog ik beslist ‘een paar’ kilo minder. Gelukkig draag ik er, in opdracht, geen onderbroek onder. Ondanks zijn ruwe behandeling windt dit mij wel op. Ook de wetenschap dat dit nog maar het begin is van een-dag-van-hem-zijn, is opwindend. Ik heb geen idee wat hij precies van plan is. Frank heeft ter voorbereiding in ieder geval heel wat telefoontjes gepleegd en mij daar uiteraard niets over verteld. Ergens is dat wel een beetje beangstigend maar ik vertrouw hem genoeg, méér dan genoeg, om te weten dat ik vanavond ongetwijfeld terug kan kijken op een hele intensieve maar mooie, liefdevolle dag.
Er klinkt een pingeltje zodra de lift op zijn bestemming is aangekomen. Met zijn hand nog steeds in mijn nek dirigeert Frank mij naar buiten, de parkeergarage onder ons appartementencomplex in.
Ik weet dat onze auto aan de linkerkant geparkeerd staat. Verbaasd kijk ik hem dan ook aan als hij mij naar rechts leidt. Er verschijnt een lachje om zijn mond. Als ik daarbij de pret in zijn ogen zie, word ik helemaal week vanbinnen en voel mij nog verliefder op -en veiliger bij- deze man.
Onderwijl haalt Frank een setje autosleutels uit zijn zak en drukt op de afstandsbediening. Een paar meter bij ons vandaag beginnen de knipperlichten van een onopvallend wit bestelbusje te knipperen.
“Ons vervoermiddel voor vandaag,” is de enige korte verklaring die ik van Frank krijg.
In plaats van naar de passagierskant, waar ik verwacht in te moeten stappen, lopen we door naar de achterkant van de wagen. De vrachtruimte heeft geen ramen, ook de achterdeuren niet.
Frank opent de deuren en nodigt mij dan met een handgebaar uit om naar binnen te kijken.
“Jouw… hoe zal ik het zeggen… verblijfsruimte voor vandaag, Nico.”
Mijn hart slaat een slag over en mijn pik steigert, althans probeert dat. De vrachtruimte is namelijk ingericht als een mini-SM-speelruimte. Er staat een houten, met leer bekleed, frame in het midden van de laadvloer en aan de zijwanden hangen allerlei attributen die het SM-spel kunnen veraangenamen, waarbij dat laatste zeer afhankelijk is van de smaak en de ervaring van degene die ze mag ondergaan. Met open mond en een licht afgrijzen bekijk ik mijn verblijfsruimte, zoals Frank het zo mooi noemde. Er hangen toys-for-men die ik alleen ken van de harde gay porno films.
“Mijn god, heb je die gezien?” vraag ik, wijzend naar een anaaldildo van het formaat Amsterdammertje. Frank lacht en klopt mij op mijn schouder.
“Die zal jou zeker bespaard blijven vandaag.”
Ik kijk hem indringend aan, voor zover mijn state-of-mind dat toestaat, in de hoop dat hij zich aan zijn woord zal houden.
“Je mag daar wel op plaats nemen,” voegt hij eraan toe en wijst op de houten constructie.
Het is niet moeilijk om te begrijpen hoe je erop plaats moet nemen. Dus klim ik in de laadruimte en nestel mij in de juiste houding.
“Keurig,” klinkt Franks compliment.
Eigenlijk zit ik op ellenbogen en knieën, met mijn kont naar de achterkant van de bestelbus. Wat ik niet had verwacht is dat hij mij nu aan het apparaat begint vast te zetten. Bij mijn enkels, net onder mijn knieën, met een riem rond mijn middel en eentje bij mijn schouders, rond mijn bovenarmen en bij mijn polsen.
“Zit je stevig?”
“Zeker wel, ik kan geen kant op volgens mij,” beaam ik, terwijl mijn pik zo mogelijk nòg groter wordt.
“Mooi, dan kan wat mij betreft onze reis, jouw reis, beginnen.”
Even ben ik verward. Ik was in de veronderstelling dat het vastzetten een test was, of zoiets.
Het lijkt er echter op dat ik, vastgezet in deze houding, zal worden vervoerd. Uiteraard heb ik geen idee waarheen.
“Wil je me zo vervoeren?”
“Jazeker. Is wel zo praktisch. Hoef ik je niet bij iedere stop opnieuw vast te zetten,” klinkt het opgewekt.
Iedere stop? galmt het in mijn hoofd.
“Oh, ik zou het nog bijna vergeten,” zegt Frank en grijpt naar een ballgag die aan het rekje met speeltjes hangt.
“Mond open!” gebiedt hij mij.
Twee tellen laten kan ik alleen nog onverstaanbaar mompelen, met de gag strak in mijn mond gesnoerd. Mijn pik, die al pijnlijk klem zit achter de rits van mijn gulp, wordt terstond nog een maatje harder. Mijn onderdanigheid groeit even hard mee.
“En als finishing touch…” hoor ik hem nog nèt zeggen voordat mij het zicht ontnomen wordt door een leren kap die hij over mijn hoofd trekt en aansnoert. Door de duisternis word ik nog dieper mijn onderdanigheid ingezogen. Eigenlijk wens ik alleen nog maar te ondergaan, alles om Frank trots en gelukkig te maken en van hem complimentjes te mogen horen.
Vaag hoor ik hoe de deuren van de bestelwagen worden gesloten. Even later merk ik dat de motor wordt gestart en hoe de auto in beweging komt. Ik krijg nog mee dat we de helling vanuit de ondergrondse garage naar straatniveau oprijden maar daarna is het mij volkomen onduidelijk waar we naartoe rijden en hoelang we überhaupt over het eerste stuk doen.

Ergens komt de auto tot stilstand en wordt de motor afgezet. Niet veel later gaan de achterdeuren open en hoor ik behalve Franks stem een mij onbekende stem. De kap die over mijn hoofd zit dempt het geluid zodanig dat ik met moeite kan verstaan wat er gezegd wordt. Iemand strijkt met zijn handen over mijn billen en laat vervolgens zijn (of háár, wie zal het zeggen?) hand in mijn kruis ronddwalen. Er wordt driftig geknepen en gestreeld. Mijn pik roert zich onmiddellijk en weer hindert de krapte van mijn jeans dat hij lekker stijf en groot kan worden, laat staan dat ‘ie rechtop komt.
Maar dan start er een heuse reddingsactie voor mijn beknelde geslachtsdeel. Iemand snijdt of knipt mijn oude jeans kapot. Nu snap ik waarom ik die oude broek aan moest trekken. Koele lucht stroomt rondom mijn zweterige zak en pik. Een zucht van verlichting ontsnapt aan mijn kwijlende mond. Eelterige handen, dus duidelijk niet die van Frank, gaan nu over de naakte huid van mijn kont.
Een vinger inspecteert mijn sterretje, dat ik meteen gewillig ontspan. De vinger baant zich een weg naar binnen en een hand omsluit mijn pik en begint mij af te trekken. Al snel komen er twee vingers bij die mijn kont oprekken. Na een tijdje staat mijn pik op ontploffen, dan verdwijnen de vingers uit mijn kont en komt er een warme harde pik voor in de plaats. Ik word stevig in mijn kont geneukt en daarbij op mijn billen geslagen. Ik kerm en kreun, onderwijl happend naar adem. Met die verrekte ballgag in mijn mond en die leren kap over mijn hoofd is ademhalen als je zo opgewonden bent nog een hele toer. Mijn pik, als hij schreeuwen kon, schreeuwt om afgetrokken te worden. Maar hij wordt met rust gelaten. Mijn kont daarentegen niet. De pik van die vreemdeling pompt zich in een straf tempo naar een ontlading. Ik hoor de man kreunen als hij zijn zaad in mijn darmen loost. Ik vind het geil om zo quasi misbruikt te worden en zou nu niets liever willen dan zelf ook lekker klaarkomen. De stimulans die mij over het randje kan brengen ontbreekt echter.
De vreemdeling trekt zijn pik uit mijn kont en ik hoor hem met Frank praten. Ik vermoed dat ze afscheid van elkaar nemen. Even later voel ik dat de kap om mijn hoofd los wordt gemaakt. Zodra de kap weggehaald is merk ik pas hoeveel ik gezweten heb, mijn hoofd voelt koud en nat aan.
Ook haalt Frank de ballgag uit mijn mond.
“Dat heb je keurig gedaan, man,” zegt hij tevreden en ik voel mijn trots groeien. Daar komt nog een schepje bovenop als hij mij met een heerlijke tongzoen bedankt.
“Wil je wat drinken?”
Ik beaam dat en onmiddellijk houdt hij een flesje water bij mijn mond, zodat ik even wat drinken kan.
Als ik weer een beetje bijgekomen ben zegt Frank: “Zo, dat was je eerste beproeving, nu op naar de tweede. Wie weet hoeveel ik er wel niet voor je geregeld heb?”
Dat laatste klinkt grimmig, maar is wellicht alleen bedoeld om mij in mijn onderdanigheid te houden. Hoe dan ook, dat laatste lukt uitstekend.

De rit naar een tweede locatie is gevoelsmatig minder lang dat het eerste stuk. Zodra we stilstaan en de motor weer afgezet is pakt Frank zijn telefoon.
“Hoi, we zijn er,” hoor ik hem tegen iemand zeggen. Gevolgd door: “Ja, da’s geen probleem. Nee, hij is wel wat gewend… Ja, prima. Dan zie ik je zo.”
Er gaat een korte tijd voorbij. Frank blijft voorin zitten. Ik schrik als er opeens op het zijraam wordt getikt. Frank stapt uit en ik hoor hoe hij ene Fred begroet. Ik schrik opnieuw als de achterdeuren weer worden geopend en Frank naar binnen klimt.
“Kijk mij maar even aan, man,” zegt hij, terwijl hij voor mij op zijn knieën komt zitten. Ik mag blijkbaar niet zien wie er nog meer de laadruimte betreedt. Terwijl ik Frank netjes blijf aankijken, inspecteren opnieuw een paar vreemde handen mijn billen, pik en ballen. Het zijn handen van een routinier wat tot gevolg heeft dat mijn pik binnen luttele seconden weer in de houding springt.
“Pijp mij maar eens even,” zegt Frank en haalt zijn lekkere pik tevoorschijn.
Ik kan een grijns niet onderdrukken, hij weet hoe ik ervan geniet om hem te pijpen. Helaas kan ik hem niet in mijn handen nemen omdat ik nog steeds vast zit aan die houten constructie. Ik voel hoe Franks pik stijver en stijver wordt terwijl ik hem pijp. Wat een heerlijk gevoel is dat toch. Af en toe druk hij mijn hoofd naar beneden en neem ik zijn pik helemaal in mijn mond. Het puntje van zijn eikel is dan al voorbij mijn huig. Gelukkig kan ik het kokhalzen inmiddels voorkomen. Daar is een lange training onder leiding van Frank debet aan. Onze ‘gast’ zit inmiddels ook niet stil en heeft positie achter mij ingenomen. Met een hand trekt hij mij af, met zijn andere neukt hij mij in mijn kont met een van de kunstpikken zo te voelen. Al heel snel ga ik weer richting een zaadlozing, maar de man houdt steeds nèt voor het moment suprême op. Het frustreert mij net zo goed als dat het mij opwindt. Franks pik smoort mijn geile keelklanken. Ik smeek nog net niet om verlossing, maar mijn god wat zou ik graag klaarkomen. Dan verdwijnt de kunstlul uit mijn kont en wordt even later vervangen door een echte. Een dikke hete pik. Dikker dan die van Frank, van die van de eerste vreemdeling en zeker dikker dan de kunstpenis. Ik kan hem nauwelijks hebben er ruk machteloos aan mijn armen. Mijn geworstel en de korte pijnkreten bij iedere neergaande pompbeweging van mijn onbekende neukmaatje verhogen Franks geilheid tot hij schokkend klaarkomt in mijn mond. Ook de vreemdeling heeft gelukkig niet veel tijd meer nodig en voegt zijn lading bij die van zijn voorganger.
Ik voel me opnieuw gebruikt en misbruikt, nu ook nog eens met een schrijnende kont, maar dat laatste dan op een soort prettige, geile manier hoe gek dat misschien ook mag klinken. Daarbij doet mijn pik zeer van het ruwe aftrekken en mijn ballen doen bijna net zo zeer van alle opgehoopte sperma die een uitweg zoekt.
Terwijl ik mijn hoofd zo goed en zo kwaad het gaat laat rusten neemt Frank afscheid van Fred,
wie hij verder ook moge zijn. Opnieuw gaan de deuren dicht, nu zonder bemoedigende woorden of een zoen van Frank. Ook krijg ik niets te drinken. Ik hoop wel dat hij tevreden over mij is. Het portier aan de bestuurderskant wordt dichtgeslagen en de motor wordt weer gestart.

Het derde stuk leidt ons over minder goede wegen. Regelmatig schud ik heen en weer en dat begint pijn te doen op de meeste punten waar ik vastgezet ben. Sowieso wordt mijn houding pijnlijker.
Ik vermoed dat ik ondertussen al ruim een uur in deze houding zit, zo niet langer. Toch wil ik niet klagen, zodat Frank trots op mij kan zijn aan het einde van de dag.
Ook aan dit deel van de reis komt een einde. Ik hoor hoe Frank uitstapt en merk een paar tellen later dat de achterdeuren weer opengaan. Frank klimt de laadvloer op en ik hoor hoe hij tussen de attributen snuffelt. Even later komt hij weer voor me zitten. Nu met een penisgag in zijn handen.
Weer gebiedt hij mij mijn mond te openen. Ik slik nog een keer goed voor ik dat gehate ding in mijn mond neem. Altijd als ik de penisgag in moet, wordt de sessie pas echt pijnlijk voor mij. Met mijn moet-dat-nou-oogjes kijk ik hem aan, maar Frank is -gelukkig- onverbiddelijk. Twee tellen later zit ‘ie strak om mijn hoofd en is mijn mond gevuld met die smerige bijbehorende rubbersmaak.
Één voordeel, ik zak daardoor wel weer wat verder terug in mijn onderdanigheid. Franks wil is wet, dus de gag zal ik verduren, zo ook de pijnen die mij ongetwijfeld binnen enkele minuten al zullen laten kermen.
Tegen al mijn verwachtingen in maakt hij mij los van het houten frame. Zodra de laatste riem los is, pakt hij mij weer bij mijn nek en loodst mij achterwaarts de bestelbus uit. Mijn stramme benen hebben het even moeilijk om mijn lijf te dragen maar al snel kan ik met Frank meelopen.
Tot mijn verbazing staan we in een hoge loods. Meerdere rijen met stellages vullen de ruimte.
De stellages zijn grotendeels gevuld met pallets waar dozen of in plasticfolie verpakte spullen op staan. Aan het begin van een pad tussen twee rijen met stellages laat Frank mij halt houden.
“Uitkleden!” commandeert hij.
Gedwee begin ik mij helemaal uit te kleden terwijl Frank terugloopt naar de bus om even later terug te komen met een aantal strengen bondage-touw. Frank is een kundige rigger, dus binnen luttele minuten sta ik vast aan de stellages. Mijn benen staan licht gespreid, beide voeten op de vloer.
De touwen voorkomen dat ik mijn benen kan sluiten. Touwen om mijn middel verhinderen dat ik van positie kan veranderen. Mijn armen zitten, op mijn rug, bij de polsen vastgebonden en door het touw naar boven te leiden, word ik gedwongen voorover te buigen. Mijn romp loopt nagenoeg parallel aan de vloer. Zodra Frank tevreden is met de positie waarin ik sta loopt hij opnieuw naar de bestelauto en claxonneert dan twee keer. Terwijl ik het overvloedige speeksel uit mijn mond probeer te laten lopen hoor ik ergens verderop in de hal een deur piepend open en dicht gaan. Als ik niet beter zou weten, zou ik zweren dat ik iemand op naaldhakken aan hoor komen lopen. Even later weet ik het zeker. Bovendien zijn het twee paar schoenen, ergo twee personen.
Zodra de naaldhakken in mijn gezichtsveld verschijnen slaat mijn hart weer eens een slag over.
Twee in zwart leer gehulde domina’s zijn onze kant op komen lopen.
“Hallo Frank,” begint de ene, ”is dat nou jouw slaafje…”
“Dag meesteres Gaya, dit is ‘m inderdaad. Dit is nicootje.”
“Ach… slaafje kan niet praten,” zegt de andere dame met een rijkelijk sarcastische ondertoon in haar stem.
“Precies meesteres Ziva, zoals afgesproken. Kreunen lukt hem vast nog wel hoor.”
“Dan moeten we dat maar snel vaststellen of dat zo is, vind je niet Ziva?” zegt Gaya lacherig.
Nu vallen mij de zwepen pas op die beide dames over hun schouders dragen. Met nog bangere moet-dat-nou-oogjes kijk ik Frank aan. We hebben even oogcontact en hij komt op mij af lopen.
Gelukkig, denk ik.
Frank zegt echter: “nicootje is een echte bikkel, dames. Dus schroom niet om zo meteen lekker uit te halen met jullie zwepen.”
Ik kerm nu al achter mij gag, van ongeloof -dat Frank dit echt gezegd heeft- en van angst. Echte, pure angst voor de pijn. De meesteressen nemen hun positie in en laten hun zwepen even in de lucht knallen.
“Geniet, mannetje van me,” zegt Frank, “ik weet dat je het aankunt. Maak me trots.”
Dan plant hij een kus op mijn voorhoofd en zegt tegen het zweeplustige duo: “nicootje is er klaar voor dames. Have fun!”

Ik heb de klappen van de zweep tijdens deze sessie letterlijk gevoeld. Op mijn kont, mijn pik, mijn ballen. Ook mijn rug en de voorkant van mijn romp werden niet ontzien. Met militaire precisie wisten de dames de uiteinden van hun zwepen op mijn huid te laten landen. Ik heb geschreeuwd, gejankt en af en toe gewenst dat ik dood was. Ik heb aan de touwen getrokken -tevergeefs uiteraard- alsof mijn leven ervan afhing. Ik heb Frank, Gaya en Ziva verwenst, zelfs even hartgrondig gehaat, tot de adrenaline zijn werk ging doen en ik de roes weer voelde, mijn hoofd leeg was en ik alleen maar wilde ontvangen. Ik de trots in Franks ogen wilde zien. En die zag ik.
Op een zeker moment ben ik out gegaan en schijn dat een dik kwartier volgehouden te hebben.
Ik was me pas weer ècht van mijn omgeving bewust nadat we thuis waren gekomen en Frank mijn striemen had verzorgd. In bed nam hij me in zijn armen, kuste me en zei: “Dat was toch een veel betere tijdsbesteding dan bijvoorbeeld een dagje shoppen, of niet soms?”
Ik weet alleen nog dat ik hem dankbaar zoende, voordat de slaap mij de vergetelheid in liet tuimelen.

© Thislexy, 2016.



4 opmerkingen:

  1. Out of the box vind ik dit verhaal zeker wel. Het mannelijke perspectief in deze vind ik gedurfd.
    De zin '... mijn benen staan ligt gespreid...' klopt niet. Snelheidsfoutje gok ik :)
    Leuk verhaal, met plezier gelezen.

    Groet, Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Sandra,

      Dank je wel voor je commentaar. Ligt moet idd die andere zijn, die met ch. Goed gezien!

      Groeten,
      Lex.

      Verwijderen
  2. Zeker out of the box! Je verhaal sleepte me mee, en de twist op het... leuk! Als ik moet kiezen tussen shoppen en een dagje gebruikt worden, dan weet ik het wel ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Antoinette,

      Niet schrikken dus als er 'opeens' een bestelbusje voor komt rijden. :-)

      Groeten,
      Lex.

      Verwijderen