maandag 30 mei 2016

Verstoorde zondagmiddagrust – EWA 28 mei

“Ooooh Eddieieieie!” jammert mijn lieve vriendin Pauline.
“Rustig maar. Het is hartstikke veilig,” sus ik, “we zijn zo boven.”
Trillend als een rietje klampt zij zich aan mij vast terwijl zij haar neus tegen mijn shirt drukt. Ik sla ook mijn andere arm om haar heen en geef een kus op haar blonde haren.
Ik geef toe dat het bouwliftje soms wat angstaanjagende geluiden en schokken maakt. Het open traliewerk laat de wind onbelemmerd door, wat misschien ook wel aan haar angst bijdraagt. Zelf, als hoofd bouwopzichter, neem ik zulke liften zeer regelmatig. Ik kijk er al lang niet meer van op.
Met een abrupte schok komt het apparaat op de twaalfde verdieping, de op één na hoogste, tot stilstand. Ik schuif de deur omhoog en help Pauline uitstappen.
“Mijn God, wat een eng kutding is dat zeg. Ik ga wel lopend terug,” foetert zij.
Ik haal hoofdschuddend mijn schouders op.
“Daar kom je nog wel van terug,” grinnik ik.
Er zijn nog geen betonnen trappen in het trappenhuis geplaatst. Alleen krakkemikkige houten laddertjes verbinden de verdiepingen. Ik zie haar daarlangs nog niet afdalen.
Ik leef in de wetenschap dat we hier maar met z’n tweeën zijn, het is zondag tenslotte.
Omdat de deur van de lift nog open staat kan ook niemand anders de lift oproepen en onverwachts naar boven komen. En niet geheel onbelangrijk: niet iedereen heeft de sleutel van het hek dat om de bouwplaats staat. Een bescheiden voordeel van mijn beroep deze keer. Ik pak Pauline bij haar arm, trek haar tegen mij aan en begin haar te zoenen. Haar tong zoekt onmiddellijk contact met die van mij. Mijn handen glijden langs haar rug naar beneden en kneden die heerlijke billen van haar. Ondanks dat we nog maar zoenen, komt er al een eerste kreuntje over haar lippen. Nadat ik de kus verbreek doe ik een stap achteruit. Verwachtingsvol kijkt zij mij aan. We zijn namelijk allerminst voor het fantastische uitzicht naar deze etage gekomen. Uit de kontzakken van mijn jeans haal ik twee stukken touw en laat ze overduidelijk aan Pauline zien. Ik zie haar slikken.
Zij weet wat ik daar mee wil doen. Met mijn hoofd een beetje schuin kijk ik haar indringend aan. Zonder dat ik er verder nog een woord aan toe hoef te voegen, gaat zij in de gewenste positie staan. Benen licht uit elkaar, handen met de vingers ineen tegen haar achterhoofd, blik naar de grond gericht. Op mijn gemak loop ik een rondje om haar heen.
“Goed zo, meisje,” zeg ik zachtjes, “keurig hoor.”
“Dank u, Mijnheer,” zegt zij amper hoorbaar terug.
“Kom maar even met mij mee.”
Ik hang de touwen over mijn schouders. Dan pak ik haar bij haar nek en duw haar voorzichtig maar daadkrachtig naar voren, waardoor zij begint te lopen. Bij een van de betonpilaren laat ik haar stoppen. Dan haal ik twee veiligheidshekjes weg bij een grote rechthoekige opening in de vloer waar ooit het trappenhuis gaat komen. Één hekje zet ik een halve meter, haaks, vóór de pilaar waar Pauline zich zo meteen van haar kleding mag ontdoet. Het andere zet ik een klein stukje verderop.
“Trek je jurkje maar even uit, meisje. Hang het daar maar over,” zeg ik, wijzend naar het tweede hekje.
“Hier, Mijnheer?”
“Inderdaad, meisje.”
Ik zie twijfel in haar ogen als zij de lege ruimte om ons heen nogmaals bekijkt.
“Het is veilig, meisje. Niemand komt naar boven en niemand kan ons zien. Vertrouw me.”
“Ja, Mijnheer.”
Ik haal de touwen van mijn schouders en geef ze aan haar.
“Waar wilt U deze, Mijnheer?”
“Over dit hekje.”
“Jawel, Mijnheer,” antwoordt zij en hangt de touwen keurig netjes naast elkaar over het hekje.
Gedwee, maar met zichtbare opwinding, begint Pauline aan haar eerste opdracht. Met een groeiend verlangen zie ik hoe zij de rits van haar zomerjurkje laat zakken, vanuit haar nek tot net boven haar billen. Dan schuift zij de schouderbandjes één voor één van haar schouders en laat de zoom tot nèt boven de stoffige vloer zakken. Behendig stapt zij been voor been uit het jurkje, vouwt hem dubbel en hangt hem keurig netjes over het andere hekje.
Vóór mij staat een prachtige jonge vrouw. Mooie lingerie in de vorm van een sexy zwart kanten setje siert haar ranke lichaam. Haar voeten gehuld in pumps met hoge hakken. In mijn kruis groeit het verlangen om met deze vrouw de lust te bedrijven. Vrijen bewaren we graag voor de momenten dat het comfort van een riant tweepersoonsbed beschikbaar is. Hier, op de twaalfde verdieping van deze kale betonkolos in wording, zal onze lust zegevieren.
“Je slipje,” zeg ik streng.
Mijn stem trilt al een beetje van de adrenaline merk ik. Onmiddellijk voldoet Pauline aan mijn opdracht. Met dezelfde sierlijkheid stapt zij uit het half doorschijnende stukje kant en hangt het bij haar jurkje.
“Linkerpols.”
Een paar tellen later heb ik er een van de touwen omheen geknoopt. Ik pak haar opnieuw bij haar nek en manoeuvreer haar zo dat zij met haar bovenbenen tegen het hekje komt te staan. Als ik een paar keer tegen de binnenkant van haar benen tik, spreidt zij haar benen tot haar voeten naast de steunen van het hekje staan. Met het tweede touw bind ik haar enkels aan het hekje vast. Dan ga ik achter haar staan en laat mijn hand over haar rug naar beneden glijden. Het kippenvel groeit even op haar armen. Terwijl ik hurk laat ik mijn hand via haar bilnaad naar haar kutje gaan. Een duidelijke huivering trekt door haar lichaam als ik haar schaamlipjes aanraak. Pauline begint hoorbaar te ademen en ik zie hoe zij haar hoofd achterover gooit als mijn vingers op de tast naar haar opening gaan. Een kort gromgeluidje echoot over de lege verdieping als mijn vingers hun doel vinden en naar binnendringen. Na een paar snelle op- en neergaande bewegingen, trek ik mijn vingers uit kaar kutje. Ik kom overeind en ga naast haar staan. Met mijn nog schone hand grijp ik haar bij haar haren.
Met zachte dwang duw ik haar neus tegen mijn andere hand die ik voor haar gezicht houd.
“Ruik maar eens hoe geil jij bent, meisje.”
Mijn meisje snuift haar eigen zilte geur op. Met haar tong likt zij langs haar lippen.
“Héél geil! Nietwaar, meisje?”
“Zeker, Mijnheer,” kreunt zij zachtjes.
Eerst laat ik haar weer los, dan pak ik het stuk touw dat om haar pols zit. Met het uiteinde ervan in mijn hand loop ik een rondje om de pilaar waar wij vóór staan. Zodra ik weer naast haar sta begin ik aan het touw te trekken. Haar arm beweegt omhoog, tot deze horizontaal wijst. Ik trek verder, waardoor Pauline voorover moet buigen tot zij met haar onderlichaam op het hekje rust.
Nu pak ik haar rechterpols en knoop het touw daar ook omheen. In mijn broek is inmiddels nog nauwelijks plaats voor mijn stijve. Voor mijn gevoel staat de stof op het punt om open te scheuren en mijn pik op barsten. Ik heb slechts luttele seconden nodig om achter mijn meisje te gaan staan en mijn pik de vrijheid te geven waar hij zo naar verlangt. Met een beetje spuug, samen met het voorvocht dat zich al gevormd heeft, maak ik mijn eikel glad en klaar voor een soepele penetratie.
“Kan ‘ie, meisje?”
“Graag, Mijnheer,” antwoordt zij hees.
Als een warm mes dat door de boter snijdt, glijdt mijn pik haar natte kutje binnen. We kreunen allebei als mijn heupen voor de eerste keer tegen haar billen tot stilstand komen.
Dan begin ik haar te neuken. Een ander woord heb ik er niet voor. Platvloers neuken. De klanken die wij daar beiden bij uitstoten galmen tussen de betonnen vloeren en pilaren heen en weer. Ik neuk haar zoals ik haar neuken wil en Pauline geniet met mij mee. Één hand zet ik op haar heup en bepaal daarmee het ritme waarmee zij tegen mij aan mag rijden, met mijn andere hand grijp ik haar haren en trek er hard aan. Kreunend holt zij haar rug en voelen wij allebei dat haar kutje nog strakker om mijn pik klemt. De lust is zo groot dat enkele minuten later al de poten van het hekje krassend over de betonvloer schuren wanneer ik met de laatste paar harde stoten mijn zaad in haar kutje spuit.
Gillend en schokkend komt mijn meisje op dat moment ook klaar.

Een mooiere manier om de plaatselijke zondagmiddagrust te verstoren kan ik mij niet voorstellen, bedenk ik mij inwendig lachend. Zodra we allebei weer wat op adem zijn pak ik mijn telefoon.
“Je staat er zó geil bij, meisje, daar moet ik gewoon even een fotootje van maken,” zeg ik trots.
Pauline draait haar hoofd om waardoor zij niet herkenbaar op de foto zal komen. Zodra we weer thuis zijn zullen we, zoals we wel vaker doen, de foto op onze blog van een social media-site zetten.
De lichtinval maakt dat ik het beeld van Pauline op de display van mijn telefoon nauwelijks kan zien. Terwijl ik aandachtig naar het schermpje blijf kijken loop ik achteruit, op zoek naar een beter standpunt. Vanuit mijn ooghoek zie ik plotseling dat ik door een opening in een rijtje veiligheidshekjes ben gelopen…

Het laatste dat Pauline ooit van háár Eddie heeft gehoord zijn een ijzingwekkende schreeuw en seconden later een doffe plof. Zij ‘eerde’ hem met een inscriptie op zijn grafsteen:

“Mijn Eddie, zijn hoogtepunt kwam letterlijk voor de val.

© Thislexy – 2016


Geen opmerkingen:

Een reactie posten