Eerste kerstdag 1999.
We waren druk. Wilden op weg naar een verjaardag van een familielid nog langs het ziekenhuis. Schoonmoeder was een paar dagen eerder opgenomen. Het vooruitzicht dat zij daar de kerstdagen door moest brengen en dat zij pijn had, beviel ons niet natuurlijk. Ze was kwiek geweest, die ochtend in het ziekenhuis. Voelde zich goed, was zelfs even uit bed geweest. Toen wij kwamen was ze moe, maar nog steeds goed van zin.
Op weg naar de jarige, want ja ook op eerste kerstdag zijn er mensen jarig, waren wij nog hoopvol, dat schoonmams dan misschien met oud-en-nieuw wel weer thuis kon
zijn. De feestelijkheden hadden nauwelijks een aanvang genomen of er kwam een telefoontje van het ziekenhuis. Het ging opeens toch niet zo goed met schoonmama als aanvankelijk het geval was.
Voor het einde van de dag had schoonmoeder de ogen gesloten, om ze daarna nooit meer open te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten